- marcidus
- marcĭdus, a, um, adj. [marceo], withered, wasted, shrunk, decayed, rotten (mostly poet. and post-Aug.).I.Lit.:II.
lilia marcida,
Ov. M. 10, 92:aures,
Plin. 11, 37, 50, § 137:cicatrices, id. prooem. 23: stagna,
foul, Claud. Rapt. Pros. 1, 280:asseres vetustate marcidi fiunt,
Vitr. 2, 8, 20:manus,
Val. Max. 6, 9, 6 ext. —Transf., weak, feeble, languid, enervated, exhausted:huc incede gradu marcidus ebrio,
Sen. Med. 69:marcidus edomito bellum referebat ab Haemo Liber,
Stat. Th. 4, 652:somno,
Plin. Pan. 63:somno aut libidinosis vigiliis,
Tac. A. 6, 10; Plin. Pan. 63: sol, faint, pale, dull, Poët. ap. Diom. p. 445 P.:senectus,
Val. Max. 7, 7, 4:oculi libidine marcidi,
languishing, voluptuous, App. M. 3, p. 135, 34.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.